Written by : สมพิศ พรประชา
สิ้นปีพี่ให้สัญญา จะมาแต่งน้องแน่นอน
สร้อยแหวนมัดจำไว้ก่อน มัดจำนี้เพื่อความแน่นอน
รับรองพี่ไม่กะล่อน เสียงชายอ้อนก่อนลากันไป
จากวันนั้นตั้งตาคอย เคลื่อนคล้อยใกล้วันหมั้นหมาย
นี่ก็ปลายธันวา พี่จ๋าใกล้ถึงปีใหม่
ทุกช่วงห่วงไม่เหือดหาย วันนัดเตรียมตัวมั่นใจ
ความฝันใฝ่ใกล้เข้ามาถึง
ดึงวันนั้นมาถึงไวไว คันดึงได้ไคแหน่
ภาวนาเที่ยงแท้ใจตั้งต่อชาย
แหวนใส่ไว้สร้อยใส่ในคอ
ภูมิใจเลยหนอบ่ว่าชายลวงน้อง
เฮาทั้งสองมีของหมายหมั้น
เขาคนซมกันจนคนเว้าคนส่า
ธันวาหม่อแล้วใจตั้งนั่งคอย
นั่งคอยตามวันนัดนั้นมั่นคง ตามข้อตกลงพี่มาตามนัดปีใหม่
แต่แปลกที่ตรงงวยงงพี่มากับใคร เอ่ยถามทุกคำเมื่อยังข้องใจ
คนเดินเคียงใกล้ เป็นใครผู้หญิงคนนั้น
พี่ตอบหน้าตาเฉยไม่บ่ายเบี่ยง
ผู้หญิงเดินเคียง แฟนพี่เพิ่งเริ่มรักกัน
พี่มาตามนัด แน่ชัดจะมาถอนหมั้น
ได้ฟังคำนั้น ความฝันเหลือเพียงลมลม
ถึงคราวล้มบ่มีไผชม
ก้มหน้ากูซู ปลายปีจังฮู้ว่าลืมแล้วแน่นอน
เสียงออดอ้อนเทิงจ๊ะเทิงจ๋า
ตำหูตำตา ผู้เพิ่นควงมาเย้ย
คนบ่เคยอกหักอกร้าว
มาฮอดถึงคราว ความเศร้าหลื่งจ่อง
ชาตินี้นอชั่วน้องคือตายแล้วเคิ่งคน
ตัวตนเหมือนวิญญาณลอย
เมื่อรักที่คอยปล่อยให้พะวง
สร้อยแหวนหมั้น พี่ขอคืนพร้อมที่จะส่ง
สิ้นปีพี่ไม่ตกลง สิ้นปีเปลี่ยนใจไม่ตรง
ไม่มั่นคงลิ้นชายหลายคม
บ่สมคือสัญญาไว้ บ่สมคือสัญญาไว้
สิ้นปีใจชายปี้นแปรเปลี่ยน
หมั้นอย่างดี แต่มันมีบ่อนเปื้อน
เห็นหน้าผู้อื่นงาม
หวานทุกคำหัวใจไม่ซื่อ สังมาคือโบราณเพิ่นเว้า
หลงเชื่อเขาหูเบาเฮาซ้ำ สร้อยแหวนมัดจำยังลืมได้...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น