Written by : เฉลิมพล มาลาคำ
โอ่ยน้อ สาวอุดรได้นอนไห้ ในหัวใจเคืองขุ่น
ความสาวสูญเสื่อมสิ้น เขากินแล้วแซวหนี
เหลือแฮงหลงมักพี่หนา คิดว่าพี่สิจริงใจ
ล่ะพอเขาตัดอาลัย ห่างไกลหมดคุณค่า
หลั่งน้ำตา โอ๊ยนองแก้ม...
โอ้สาวอุดร ต้องนอนกินน้ำตา
รักและบูชา ต้องมาพบความผิดหวัง
เฝ้าทำความดี เหมือนดังมีกรรมบัง
เขาไม่จริงจัง รักเพื่อเลหลังหวังเพียงทำลาย
แสนจะอับอาย ปากคนมากมายใส่ร้ายว่าฉันเลว
พูดประณามว่าแหลกเหลว ตกห้วงเหวจากเนื้อมือของคนใจดำ
ความช้ำของสาวอุดร ต้องนอนหลบหน้าไม่ให้ใครเห็น
เสียงคำนินทาดังมาทั้งเช้าและเย็น เหมือนเรานี้เป็นตัวมารร้ายแสนอายเหลือเกิน
ชายเมินหน้าวางป๋าลาปล่อย
ชายเมินหน้าวางป๋าลาปล่อย
มีราคีด่างพร้อยให้คนฮู้บ่คือ
ย้อนใจซื่อพลาดท่าอาวรณ์ นอนน้ำตารินไหลละคิดไปนำอ้าย
ชายเอ๋ยชาย ส่างมาตั๋วมาต้ม
สาวอุดรหลงลมคำเว้าของพี่ มาเสียทีให้อ้ายที่หายหน้าห่างลา
น้องนี่หนามีทุกข์เหลือแสน คนที่เคยเป็นแฟนบ่จริงคือคำเว้า
แสนเศร้าดวงใจ ใคร ๆ เขาก็ประณาม
คอยพูดเหยียดหยาม ว่าเรามันง่ายเกินไป
ก็ผิดไปแล้ว ไม่รู้จะทำอย่างไร
สิ่งที่สูญเสียไป มันไม่หวนคืนกลับมา
นี่ล่ะหนา โชคชะตาของคนเรา
บางวันนั่งเหงา หัวใจกระวนกระวาย
หยิบขวดยาพิษ คิดจะฆ่าตัวตาย
ยับยั้งตัวเองไว้ได้ หากเราตายเขาคงดีใจ
จะอยู่ต่อไป อยู่ก็ให้สังคมย่ำยี
เมื่อเราทำดี เอาดีไม่ได้ถึงตายก็ยอม
เขาหลอกเรา เพื่อหวังดมดอม
ร่างกายซูบผอม สาวอุดรนอนกินน้ำตา
อายลุงป้าอาวอาน้าบ่าว
อายลุงป้าล่ะอาวอาน้าบ่าว
พอใหญ่เป็นสาวถูกผู้ชายหลอกล่อ ให้หมองเศร้าเก่าศรี
เจ็บเทื่อนี้นึกว่าอุทาหรณ์ หัวใจสาวอุดรสิจื่อจำเอาไว้
ความหูไวหลงนำคารมลิ้น เขากินว่าง่าย
เพิ่นได้กินแล้วหน่ายหนีไปมิดจ้อยบ่โงโค้งต่าวมา
หายฮอดหน้าถีบส่งบ่เหลียวหลัง
ย้อนว่าฟังคำหวาน จั่งได้เป็นแนวนี้
จั่งได้เป็นอุ๊ยแนวนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น