Written by : สมพิศ พรประชา
เมื่อรู้ข่าวคราวเคลื่อนไหว แฟนมีแฟนใหม่แต่งงานแล้วเอย
สาวโรงงานเย็บผ้าเหงาใจจังเลย
น้ำตาหลั่งไหลมาเกย อกเราเอ๋ย ชาตินี้เหมือนตาย
ความจนดั้นด้นทำงาน ซัดเซไกลบ้านต้องพาลเสียใจ
แม่ก็ป่วยนอนโทรม นาแล้งนาล่มข้าวปลาเสียหาย
ปีนี้ลูกเอ๋ยแทบตาย แม่บรรยายส่งจดหมายบอกมา
ใจอิดหล้ากระทั่งกายา แฮงน้อยลอยเมื่อย
เหงาทรงส่งเรื่อยพะวงเรื่องเก่าหลัง
รู้ว่าพลั้งพลาดรักมาตำ บ่ทำเลยงานผ่องวิงเวียนกลุ้ม
เพื่อนล้อมรุมมาถามหลายเที่ยว บอกได้คำเดียวว่าทางบ้านแม่ป่วย
คราวซวยห่านี้ สิหันหน้าเพิ่งไผ
เย็บผ้าก็ทำไม่ไหว เย็บไปหรือทั้งวันยันค่ำ
เถ้าแก่ดุด่าใจร้าย ทำไมเกียจคร้านไม่ทำ
หลายเรื่องสุมในใจช้ำ โหมกระหน่ำท้อใจหลายทาง
เลิกงานต้องมานั่งเจ่า น้ำข้าวลงคอจืดจาง
แฟนแต่งงาน แม่ล้มป่วยแสนเศร้าใจจัง
หนำซ้ำเถ้าแก่ก็ยัง ด่าเสียงดังไล่หลังตามมา
เป็นคือบ้าบ่มีเวลากับความห้าวความซื่น
นั่งยืนผ่องกลุ้มนอนได้บ่เต็ม
ใจข้นเข้มพานพบปัญหา
แม่นไผเจอมาต้องนั่งคาความกลุ้ม
เรื่องปกคลุมมันแสนอัดอั้น เอายาประสานนอย้านบ่ทรวง
เวลาทุกช่วงมันสายแก้บ่ทัน
วิมานสูญสิ้นสลาย ช่างทำลายได้หนอชายรักเรา
แม่ก็ป่วยรอวัน ชาตินี้ไม่ผ่านพบกับความเหงา
แม่จ๋าแม่ เป็นผู้แพ้แล้วลูกของเจ้า
เมื่อก่อนแม่เคยเลี้ยงเรา ไม่หมองไม่ครองความเศร้า
บัดนี้เราเศร้าใจร้ายแรง
ระแวงปัญหาหลายด้าน
ระแวงนี่ปัญหาหลายด้าน
ยิ่งมาพาลทำให้ปั่นป่วน
สาวโรงงานย้านแต่ตายความมอดม้วน
คืนนี้อยู่บ่ไหว เพื่อนมากมายละเขามีความสุข
เฮามันอุกหัวใจตึ้งตั้ง ล่ะหัวใจตึงตัง
ชาตินี้บ่หวัง มีปมด้อย...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น