Written by :
ฟ้าเบื้องบนยังส่งฝนลงมา ถึงเวลามวลหมู่หญ้าสดเขียว
คราวหน้าแล้งนั้นใบแดงแห้งเหี่ยว ยังห่มผักเขียวจากสายพิรุณ
ปลาโดดเต้นเห็นน้ำเต็มคลอง ทิ้งความหม่นหมองคลองเคยแห้งกรุ่น
ธรรมชาติยังมีความเกื้อกูล แต่ความทารุณไม่มีเกินใจคน
วุ่นวายสับสน ใจของคนมันช่างดำ
วุ่นวายสับสน ใจของคนมันช่างดำ
ยังจำมันได้ โอ้ยมันได้ ความฝังใจบ่ลืมง่าย
คำสัญญาจากปากอ้าย ปากอ้าย ที่เคยให้ต่อฉัน
หน้าแล้งนั้น แล้งนั้น เว้าเสียงสั่นน้ำตาไหล
ทางฝากความอาลัย ก่อนพี่ไปกรุงกว้าง
ชายเอย..ความแข็งใจนางยังท้วง ไปเมืองหลวงอย่าลืมก่อน
ชายยังเว้าออดอ้อน ออดอ้อน บ่มีมื้อสิหล่าลืม
สิหล่าลืม บ่มีมื้อสิหล่าลืม
คำว่าไม่ลืม เดี๋ยวนี้มันซึมไปหมด เมื่อฝนหยดจากฟ้านภาลัย
คำสัญญามาโดนฝนชะล้างไป ไม่เหลือเยื่อใยเมื่อพี่ชายกลับมา
ถึงเดือนหก ฝนเริ่มตกปรอย ๆ ตั้งตาคอยพี่จะกลับมาหา
นับวันแน่ พี่ไม่ลืมสัญญา แต่พี่กลับมาพร้อมกับแฟนคนใหม่
โถเดือนหก เราช้ำเหมือนตกบันได
หมดสิ้นแรงใจที่จะทำไร่ไถนา
หมดสิ้นแรงใจที่จะทำไร่ไถนา
ยามฝนเทิงฟ้า โอ้ยเทิงฟ้า โปรยลงมาหญ้าสดชื่น
มวลเมฆไม้ราบรื่น ราบรื่น ยืนต้นรับลม
คนถืกต้ม ถืกต้ม นอนไข้บ่มหวนหา
เห็นฝนโปรยลงมา หลั่งน้ำตาที่รินย้อย
สินเอ๋ย สินชะตาของข้อย เหลือแฮงคอยด้วยใจซื่อ
นับนิ้วไว้สู่มื้อ สู่มื้อ แต่เขานั้นห่างเฮือน
จากวันเป็นเดือนใจไม่เคลื่อนดังว่า
กาลเวลานั้นไม่อาจมาเปลี่ยนใจ
ถึงเดือนหกฝนเริ่มตกทั่วไป
ทุกสิ่งสดใสแต่หัวใจเราเศร้าหมอง
ทุกสิ่งสดใสแต่หัวใจเราเศร้าหมอง
สมปองสาเด้อทางอ้าย สมใจของเจ้าสาพี่
สัมพันธ์เหมิดกันท่อนี้ ชายได้ผู้ใหม่แทน
ผู้เป็นแฟนคือน้อง เหลือแฮงคอง คองด้วยใจซื่อ
ถึงยามนอนวอนพระสู่มื้อ ขอให้พี่ต่าวมา
ไม่ลืมสัญญาพี่มาจริง ๆ แต่มีผู้หญิงควงมาเย้ยเรา
พอตายหนอเฮาหลงคอยเก้อ ได้คอยเก้อ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น